رسول خدا (ص) هنگام بيماري ، دو فرزندش حسن و حسين (ع) را نزد خود فرا مي خواند . وقتي آن دو مي آمدند ، آنها را نزديک خود مي نشانيد و آنها را مي بوييد و مي بوسيد و اشک مي ريخت . (3)
عتبه بن غزوان مي گويد : رسول خدا (ص) امام حسن و امام حسين (ع) را در دامان خود قرار داده بود و يک بار حسين (ع) و يک بار حسن (ع) را مي بوسيد . افرادي که آنجا بودند ، گفتند : «اي رسو ل خدا ! آيا آنها را دوست داري ؟» فرمود : «چرا دوست نداشته باشم ، آنها دو ريحانه ي من در دنيا هستند . » (4)
روزي رسول خدا (ص) نشسته بود . حسن و حسين (ع) به نزد ايشان مي آمدند. وقتي رسول خدا (ص) تا آنها را ديد ، بلند شد و ايستاد ؛ اما آنها آهسته راه مي آمدند و دير رسيدند : رسول خدا (ص) به استقبال آنها رفت و آنها را بر شانه ي خود سوار کرد و فرمود : «خوب اسبي است اسب شما ، و شما هم خوب سواراني هستيد ؛ ولي پدر شما بهتر از شماست».