يكى از راويان حديث و اصحاب اميرالمومنين، امام علىّ (عليه السلام)حكايت كند:
روزى حضرت اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه را در مسجد ديدم كه بر بالاى منبر نشسته است و در حالى كه مشغول صحبت و سخنرانى بود، تبسّمى نمود به طورى كه دندان هايش نمايان گشت، و در ادامه سخنانش فرمود:
من در سنين هفت سالگى، با رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) در بيابان مشغول چوپانى بوديم، چون موقع نماز شد، نماز را دو نفرى ـ به جماعت ـ خوانديم، ابوطالب وارد شد و اظهار داشت: چه مى كنيد؟
رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) در جواب چنين اظهار نمود: خداى سبحان را عبادت و پرستش مى كنيم، تو هم اسلام بياور و با ما نماز بخوان; و خداوند متعال را پرستش نما.
سپس حضرت امير (عليه السلام) در ادامه داستان افزود:
خداوندا! من نمى شناسم بنده اى از امّت پيغمبرت را كه قبل از من، همراه پيغمبرت نماز خوانده باشد، چون از سنّ هفت سالگى با او نماز خوانده ام.
و در روايتى ديگر وارد شده است كه امام علىّ (عليه السلام)فرمود: پيش از آن كه كسى با حضرت رسول نماز بخواند، من سه سال همراه آن حضرت نماز مى خواندم.