عبداللّه بن عبّاس حكايت نموده است:
روزى عمر بن خطّاب به امام علىّ بن ابى طالب (عليه
السلام)گفت: يا ابا الحسن! تو در حكم و قضاوت بين افراد، بسيار عجول هستى و
بدون آن كه قدرى تأمّل كنى، قضاوت مى نمائى؟!
امام علىّ (عليه السلام) به عنوان پاسخ، كف دست خود را جلوى عمر باز كرد و فرمود: انگشتان دست من چند عدد است؟
عمر پاسخ داد: پنج عدد مى باشد.
امام فرمود: چرا در پاسخ عجله كردى و بدون آن كه بينديشى جواب مرا فورى دادى؟
عمر گفت: موضوعى نبود كه پنهان باشد بلكه آشكار و ساده بود; و نيازى به تأمّل نداشت.
امام علىّ بن ابى طالب (عليه السلام) فرمود: مسائل و قضايائى
كه من پاسخ مى دهم و قضاوت مى كنم براى من آشكار و ساده است و نيازى به
فكر و انديشه ندارد.
و چيزى از اسرار عالم بر من پنهان و مخفى نيست همان طورى كه تعداد انگشتان دست من بر تو ساده و آشكار بود.
